သားခ်စ္တဲ့အေမ

Tuesday, January 11, 2011

ေမ့မရတဲ့ ေန႔ရက္ဆိုး

မနက္ျဖန္ဆိုတဲ့ ၁၂-၁-၂၀၁၁ မွာ ကၽြန္ေတာ့္ရဲ႕ အိပ္မက္ဆိုး ႏွစ္ပါတ္လည္ ျပန္ပါၿပီ။
အေမ ကၽြန္ေတာ္တို႕ကို ခဲြခြာသြားတာ ႏွစ္ႏွစ္ျပည့္ၿပီေပါ့ေနာ္။
လြမ္းေနဦးမွာပါ အေမရယ္။

Friday, November 19, 2010

လေရာင္ေပ်ာက္တဲ့ညမွာ
ၾကယ္ေတြမ်ားေတြ႕မလားလို႔
ေကာင္းကင္ကိုေယာင္ယမ္းၿပီးေမာ့ၾကည့္
ဒီေတာ့မွ ငါသိတယ္
ငါရွိတဲ့ေနရာက
လေရာင္ကို အေလးမထား
ၾကယ္ေရာင္ကို မေလးစားတဲ့
ကၽြန္းသားတို႔ ေပ်ာ္ေမြ႕ရာ
နီယြန္ ေတြ ေဟလိုဂ်င္ေတြ ေပါမ်ားတဲ့
တိုင္းတစ္ပါး၊
ရင္နာနာနဲ႕ အေတြးတစ္ခု
သူ႕အလိုလို ၀င္လာတယ္
ဟိုအရင္ ငယ္စဥ္ဘ၀
ျပန္မ်ားရလိုက္ခ်င္
ေႏြးေထြးတဲ့ အေမ့ရင္
ခို၀င္ၿပီးတစ္ခါ
အေမ့ပါးအသာ နမ္းလိုက္ရင္းနဲ႔
မေျပာျဖစ္ခဲ့တဲ့ စကားတစ္ခြန္း
အမွန္ဆံုးေသာ သစၥာဆို
``အေမ့ကို ကၽြန္ေတာ္ ခ်စ္တယ္``
ဒီလိုေလး ေျပာလိုက္ခ်င္ရဲ႕။

Tuesday, October 26, 2010

အေမ့ဆီသို႔

အေမ.....
အေမေကာ ကၽြန္ေတာ္ေကာ ေမွ်ာ္မွန္းခဲ့တဲ့ အတိုင္းအတာ တစ္ခုကိုေတာ့ ရခါနီးပါၿပီ။
ဒါေပမယ့္ အေမက ကၽြန္ေတာ္တို႔ရဲ႕ အနားမွာ မရွိေတာ့ဘူးေနာ္။
ကၽြန္ေတာ္ ဒီမွာ စိတ္ေကာလူေကာ တအားပင္ပန္းတာပဲ အေမရယ္။
ကၽြန္ေတာ့္ကို နားလည္ေပးႏိုင္မယ့္ လူလည္း ဘယ္သူမွ မရွိပါဘူး။
ကၽြန္ေတာ္ တစ္လခဲြ ဆိုတဲ့ အတိုင္းအတာ တစ္ခုမွာ Project Manager ဆိုတဲ့ ရာထူးကို ရယူႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။
ဒီရာထူးကိုရဘို႔အတြက္ ကၽြန္ေတာ္ ေန႔ေရာ ညေရာ ႀကိဳးစားခဲ့ရတယ္။
သူမ်ားေတြအိပ္ခ်ိန္မွာ ကၽြန္ေတာ္ email ေတြ ဖတ္၊ စာေတြျပန္ နဲ႔ မနက္မိုးလင္းခါနီးမွ အိပ္ခဲ့ရတယ္။
မနက္က်ေတာ့လည္း သူေဌးအလိုက် အလုပ္သမားေတြနဲ႔ Site ေတြ ေျပးရျပန္တယ္။
ညျပန္လာေတာ့ ၁၁ နာရီ ထိုးခါနီးျပန္ေရာ။
တနဂၤေႏြဆိုတာ ဘယ္ေန႔လည္းဆိုတာေတာင္ မသိႏိုင္ေတာ့ဘူး။
Public Holiday ဆိုတာေတာင္ မသိလို႔ Taxi ငွါးမွ ေၾသာ္ ဒီေန႔ ရံုးေတြပိတ္ရက္ပါလား ဆိုတာ သိရတယ္။
ဒီမွာက Public Holiday ဆိုရင္ တစ္ေဒၚလာ ပိုေပးရတယ္ေလ။
တစ္ရက္တစ္ရက္ ကို တယ္လီဖုန္းေျပာရတာ အရင္က ၆၀ ေလာက္ရွိတယ္၊ ခုေတာ့ တစ္ရာေက်ာ္ေနၿပီ အေမ။
ဘာပဲေျပာေျပာ ကၽြန္ေတာ္ မိသားစု ေရွ႕ေရးအတြက္ဆိုၿပီး အားလံုးကို သည္းညည္းခံၿပီး လုပ္ေနဆဲပါ အေမ။
ကၽြန္ေတာ္ Blog ေတြ မဖတ္ႏိုင္တာလည္း ၾကာပါၿပီ။
မေရးႏိုင္တာလည္း ၾကာပါၿပီ။
ကၽြန္ေတာ္ အေမ့ကိုေမ့ေနလို႔စာမေရးတာ မဟုတ္ပါဘူး၊ တကယ္ကို စာေရးဖို႔ အခ်ိန္မရလို႔ပါ။
ခုလည္း တစ္နာရီခဲြေတာ့မယ္၊ ကၽြန္ေတာ္ ေန႔လည္စာ မစားရေသးဘူးအေမ။
ဒါပဲေနာ္။ ေနာက္လည္းအားရင္အားသလို စာေရးပါ့မယ္။
အေမ့ကို သတိရ လြမ္းဆြတ္လ်က္
အေ၀းက အေမ့ရဲ႕ သားမိုက္
ဖိုးသက္

Thursday, July 22, 2010

ရင္ကိုထိမွန္ေနဆဲပါ အေမ

ကၽြန္ေတာ္ ဒီ Blog ေလးကို စေရးတာက အေမ့ကို သတိရတဲ့စိတ္ တစ္ခုတည္းပါ။ ဒါေပမယ့္ ေရးၿပီးတဲ့ေန႔ကစလို႔ ေ၀ဒနာေတြက အသစ္ျပန္ျဖစ္ရသလို.... ကၽြန္ေတာ့္ပါတ္၀န္းက်င္ေလးလည္း ဂယက္ရိုက္ခတ္သြားခဲ့ပါတယ္။
ကၽြန္ေတာ္ခ်စ္ရတဲ့ ကၽြန္ေတာ့္ မိသားစု
ကၽြန္ေတာ့္ ေမာင္ႏွမေတြ
ကၽြန္ေတာ့္ သူငယ္ခ်င္း
ညီ / ညီမ တစ္ေတြ.....
ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ရင္ထဲထိမွန္ခဲ့သလိုပဲ.....
ကၽြန္ေတာ္ကိုယ္တိုင္ကေကာ...... ရံုးကို ၂ ရက္ တိုင္တိုင္ မတက္ႏုိင္ေလာက္ေအာင္ လက္ရွိဘ၀ကို မုန္းတီးမိပါတယ္။
စင္ကာပူ မွာ ရွိတဲ့ သူငယ္ခ်င္းေတြ သိၾကမွာပါ။
ဒီမွာ ခြင့္ယူရတာ ဘယ္ေလာက္ခက္ခဲမယ္ဆိုတာ.....
ဲျမန္မာက သူငယ္ခ်င္း အေပါင္းအသင္းေတြ နားမလည္ေပမယ့္
ဒီမွာကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ အတိုက္အခံေျပာၿပီးမွပဲ ခြင့္ဆုိတာ ရတတ္တာပါ.
ကၽြန္ေတာ္ ဒီ Blog ကို ေရးၿပီးမွ ကိုယ္တိုင္ မဖြင့္ရဲတဲ့ အဆင့္ထိကို ခံစားေနရပါတယ္။
အေမ့ကိုလြမ္းဆြတ္မႈက အခ်ိန္တိုင္း ရင္ကိုထိမွန္ေနဆဲပါ အေမရယ္..........

Monday, June 28, 2010

သီခ်င္းေလး ႀကိဳက္လို႕ပါ။

ဒီသီခ်င္းေလး နားေထာင္တိုင္း အေမ့ကို တအား သတိရတယ္ဗ်ာ။

Sunday, June 27, 2010

အမွတ္တရ အပိုင္း (၂)

မွတ္မွတ္ရရ (၄).......
၁၀ တန္းေအာင္စာရင္းေတြထြက္တဲ့ေန႕.......
ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ ဒုတိယ ၁၀ တန္း ႏွစ္......
ေက်ာင္းတက္ စာေမးပဲြ ေျဖေတာ့ ျဖဴးၿမိဳ႕မွာ.....
ေအာင္စာရင္းထြက္ေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႕မိသားစုက ေတာင္ငူကို ေျပာင္းသြားၾကၿပီ၊
ရလာဒ္က ၃ ဘာသာ ဂုဏ္ထူး ၊ ၿမိဳ႕နယ္ ပထမ
အေမ့ရဲ႕ သားအေပၚမွာ ဂုဏ္ယူတဲ့ အၿပံဳး........
လာသမွ် ဧည့္သည္ေတြကို သား ဘယ္ေလာက္ေတာ္ေၾကာင္း ေျပာဆိုေနတဲ့ .... ၀င့္ၾကြားတဲ့ အသံ.....
ျဖဴးၿမိဳ႕မွာ ဆုသြားယူတုန္းက အေမ့ရဲ႕ သားအေပၚ အားရေက်နပ္ေနတဲ့ ဟန္ပန္........
ဒါေတြကို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး အေမ။......................

မွတ္မွတ္ရရ (၅) .......
စက္မႈတကၠသိုလ္ကို သြားတက္မဲ့ေန႕........
ဘူတာရံုမွာ အေမ နဲ႕ အေဖ လိုက္ပို႔ၾကတယ္....
အေမ ရဲ႕ သားေလးအေပၚ စိတ္မခ်လို႕ တတြတ္တြတ္မွာေနတဲ့ အသံကို ကၽြန္ေတာ္ ခုခ်ိန္ထိ ၾကားေယာင္ေနဆဲပါ အေမ။.............
ရထားထြက္တဲ့အခ်ိန္မွာ..... မ်က္ရည္၀ဲေနတဲ့ အေမ့ရဲ႕ ႏႈတ္ဆက္ပံုေလးကို ကၽြန္ေတာ္ မ်က္စိ ထဲက မထြက္ပါဘူး အေမရယ္။.........................
ကၽြန္ေတာ့ရဲ႕ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းက အခံစားရဆံုး ထိထိခိုက္ခိုက္ ရွိခဲ့တဲ့ သီခ်င္းတစ္ပုဒ္က ထူးအိမ္သင္ရဲ႕ အေမ့အိမ္............. အဲဒီတုန္းက ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ ရထားဥၾသသံ ဟာ......... ကၽြန္ေတာ့ ကို အိမ္ကို ျပန္တြန္းပို႕တဲ့ အသံပါပဲ.... ခုခ်ိန္မွာေတာ့ ကၽြန္ေတာ္ မၾကားခ်င္ဆံုး အသံဟာ.... အဲဒီ ရထားဥၾသသံ ျဖစ္ေနပါၿပီ အေမရယ္။..................

Saturday, June 26, 2010

အေမနဲ႕ ကၽြန္ေတာ့အမွတ္တရ ေန႕စဲြမ်ား

တိတိက်က် ေျပာဖို႔အတြက္ ေန႔စဲြေတြ မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္..... အၿမဲအမွတ္ရမိေနတဲ့ အေၾကာင္းေလးေတြပါ။

မွတ္မွတ္ရရ (၁).......
ကၽြန္ေတာ္ ေလးတန္းစာေမးပဲြ ေျဖတဲ့ေန႔မွာ........ အဲဒီတုန္းက ေလးတန္းက အစိုးရစစ္.....
ကၽြန္ေတာ္ စာေမးပဲြသြားေျဖတဲ့အခ်ိန္မွာ.... ကၽြန္ေတာ္ ဖ်ားေနတယ္။ ကေလးသာသာ ဆိုေတာ့.... စာေမးပဲြကို သြားမေျဖခ်င္ဘူး။ အိပ္ယာထဲမွာ သြားေခြေနခ်င္တာ..... အေမ့ရဲ႕ အားေပးမႈနဲ႕ အေမကိုယ္တိုင္ ေက်ာင္းကိုလိုက္ပို႔ၿပီး စာေမးပဲြ ခန္းမအျပင္မွာ ေစာင့္ေနေတာ့မွ သြားေျဖျဖစ္ခဲ့တာ...... တကယ္လို႔သာ... ကၽြန္ေတာ္ သြားမေျဖျဖစ္ခဲ့ဘူးဆိုရင္..... ခုဆို ကၽြန္ေတာ္ ဘယ္လိုအလွည့္အေျပာင္းေတြနဲ႕ ရင္ဆိုင္ေနရမလဲ........ ေက်းဇူးပါ ေမေမ။

မွတ္မွတ္ရရ (၂).......
ကၽြန္ေတာ္ ခုႏွစ္တန္းႏွစ္တုန္းက ဘယ္လိုအေၾကာင္းအရာေၾကာင့္ စျဖစ္ခဲ့ရလည္းဆိုတာ မမွတ္မိေတာ့ေပမယ့္...... ကၽြန္ေတာ့ကို အေမ လိုက္ရိုက္တာ... ကၽြန္ေတာ္ကလည္း အဲဒီတုန္းက ကိုယ္မွန္တယ္ဆိုၿပီး အရိုက္မခံပဲ ထြက္ေျပးတာ စစ္ေတြၿမိဳ႕ရဲ႕ ေလးရပ္ကြက္စာေလာက္ကို ေျပးတာ.. (အဲဒီတုန္းက စစ္ေတြမွာ အေဖက တာ၀န္က်ေနတာ)..... အေမ့ခမ်ာ ေနာက္ကလိုက္ရွာတယ္......သားရယ္ အေမ မရိုက္ေတာ့ဘူးေနာ္ဆိုမွ ကၽြန္ေတာ္ အိမ္ျပန္လိုက္ခဲ့တာ...... ဒါေပမယ့္ အိမ္ျပန္ေရာက္ေတာ့ အခန္းတံခါးပိတ္ၿပီးမွ ၾကက္ေမႊးနဲ႔ ေဆာ္ပေလာ္တီးခံရတာ....ကၽြန္ေတာ္ မငိုပဲနဲ႕.... အေမ့ကို ျပန္ေျပာခဲ့တဲ့စကား...... အေမ ကၽြန္ေတာ့ ကို ညာတယ္.........
........အဲဒီတုန္းက မွတ္မိေသးတယ္ အေမ့ရဲ႕မ်က္ႏွာကို ၿပံဳးၿပံဳး.. ၿပံဳးၿပံဳး..နဲ႔.... ရိုက္တဲ့သူေရာ.. အရိုက္ခံရတဲ့သူေရာ .... ရီခ်င္ေနတဲ့မ်က္ႏွာေတြနဲ႔........ ကၽြန္ေတာ္လြမ္းတယ္ .... အေမ...

မွတ္မွတ္ရရ (၃) .......
ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္းႏွစ္ (ဘူးသီးေတာင္ၿမိဳ႕မွာ)....... အခန္းထဲမွာ အၿမဲတမ္း ပထမ ဆိုတဲ့ ရာထူးကို ရရွိထားတဲ့ကၽြန္ေတာ္..... ပထမ အစမ္းမွာ သခ်ၤာ က်ပါတယ္........
အဲဒီတုန္းက ထိတ္လန္႔တၾကား ကိုယ့္ကိုကိုယ္ တြန္းလာတာ...... ဆယ္တန္းေျဖတဲ့ေန႔ေတြမွာ ကေယာင္ေျခာက္ျခားေတြ ျဖစ္ၿပီး Chemistry ေန႔မွာ မေျဖႏိုင္ေတာ့ပါဘူး..... စိတ္ဓါတ္က်ေနတဲ့သားကို အေမကိုယ္တိုင္ မအိပ္ပဲနဲ႔ ကၽြန္ေတာ့ကို အနားမွာ ထိုင္.... ယပ္ေလးခပ္ေပးလိုက္... လဘက္သုပ္ေလးေကၽြးလိုက္..... အိပ္ငိုက္လာရင္ ၿခံထဲမွာ ဆင္းၿပီး အေမနဲ႔ အတူလမ္းေလွ်ာက္လိုက္နဲ႕.... ဆယ္တန္းကို ေျဖလာလိုက္တာ ဘိုင္အိုက်ေတာ့မွ ထုိင္ငိုခဲ့ရပါေတာ့တယ္..... ကၽြန္ေတာ့ ဆရာမက ကၽြန္ေတာ့ အေဖကို ဂုဏ္ယူၿပီးလာေျပာတာ.... ေမာင္သက္၀င္း မေန႕က ကၽြန္မဆီမွာ စာေတြလာျပန္တာ.. အဲဒါေတြ အကုန္ပါတယ္... ဒီေန႔ေတာ့ ဒီထြက္ၿပီတဲ့..... တကယ့္ အျဖစ္အပ်က္က.... ကၽြန္ေတာ္စာေတြကို ႏွစ္ေၾကာင္းေရးလုိက္....ႏွစ္ေၾကာင္းေပ်ာက္သြားလိုက္နဲ႕... တစ္ခုမွ မေျဖႏိုင္ခဲ့ပါဘူး.......
အဲဒီႏွစ္က ကၽြန္ေတာ္ ဆယ္တန္းကို ဂုဏ္ထူး ႏွစ္ဘာသာ... ၿမိဳ႕နယ္မွာ အမွတ္အမ်ားဆံုးနဲ႕ ဆယ္တန္းက်ပါတယ္ဗ်ာ....
အေမ့ရဲ႕အိပ္မက္ကေလးကို အေကာင္အထည္မေဖာ္ေပးႏိုင္တဲ့သားကို ......ခြင့္လႊတ္ပါ အေမ။